Κύπρος : Ο κυπριακός λαός έχει δικαίωμα στην κανονικότητα, έχει δικαίωμα στη δημοκρατία. Δεν είναι ούτε πειραματόζωο στα χέρια της νεοφιλελεύθερης νέας τάξης , ούτε λαός με ειδικές ανάγκες

Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις. / Ε ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες. / Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις / Να μην τις παίρνει ο άνεμος

Μανώλης Αναγνωστάκης

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

 

Το κοινό ανακοινωθέν που είδε το φως της δημοσιότητας- ελέω Αμερικανών- και που θα επιτρέψει την έναρξη του διακοινοτικού διαλόγου, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το πού οδηγούμαστε. Ως σύνολο αυτό που προδιαγράφει δεν είναι καν ένα ομοσπονδιακό κράτος αλλά δύο κράτη με ένα χαλαρό συνομοσπονδιακό δεσμό. Σε δύο ουσιώδη σημεία, αυτά της κυριαρχίας και της ιθαγένειας, ξεφεύγει από κάθε συνταγματική κανονικότητα και αφήνει ανοιχτό το δρόμο για σοβαρά μελλοντικά προβλήματα. Σε κανένα δημοκρατικό κράτος του κόσμου η κυριαρχία δεν προέρχεται από εθνικές ομάδες. Και μάλιστα όταν εξισώνεται η πλειοψηφία του 80 % με τη μειοψηφία του 18%. Σε όλες τις δημοκρατίες η κυριαρχία, συνταγματικά ορίζεται ότι προέρχεται από τον λαό. Διαφορετικά με την λογική αυτή θα έπρεπε η κυριαρχία στις ΗΠΑ να προέρχεται από τους Λευκούς, τους Αφροαμερικανούς, τους Ισπανόφωνους και ίσως και από άλλες εθνικές ομάδες. Αν ίσχυε το ίδιο για τη Γαλλία ή την Ισπανία η κυριαρχία θα προερχόταν επίσης από εθνικές ομάδες και όχι από τον ισπανικό και το γαλλικό λαό. Δεν υπάρχει επίσης καμιά δημοκρατική χώρα με ομοσπονδιακό σύνταγμα στην οποία να κατοχυρώνονται δύο ιθαγένειες.

Να σημειωθεί ότι οι χώρες οι οποίες αναφέρθηκαν, και δεν είναι οι μόνες, δεν βρίσκονται αντιμέτωπες για ένα εσωτερικό τους πρόβλημα με μια ξένη χώρα, ούτε και έχουν υποστεί την εισβολή της, όπως συμβαίνει με την Κύπρο. Και είναι γνωστό πως η Τουρκία διεκδικεί επί μόνιμης βάσης επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο και για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί τους Τουρκοκύπριους ως στρατηγική μειονότητα. Σε κανένα επίσης ομοσπονδιακό κράτος δεν υπάρχει κατοχυρωμένο συνταγματικά το απαρτχάϊντ που προνοείται  για το μελλοντικό κυπριακό μόρφωμα, ένα  συνομοσπονδιακού τύπου νεφέλωμα. Εν κατακλείδι όλα αυτά ξεφεύγουν από την συνταγματική κανονικότητα όπως την γνωρίζουμε και παραπέμπουν στην χρησιμοποίηση ενός λαού ως πειραματόζωου στα χέρια της νέας τάξης. Ένα μοντέλο που πιθανόν να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά και για άλλους λαούς. 

Είναι σημαντικό επίσης πως στο κοινό αυτό ανακοινωθέν περιέχονται όλα όσα αφορούν τους Τουρκοκύπριους, ένα είδος μίνι συμφωνίας, και τίποτε που αφορά τους Ελληνοκύπριους. Για παράδειγμα τα θέματα της ασφάλειας που είναι βασικά αφού η Κύπρος θα βρίσκεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λόγω γεωγραφίας και λόγω των επεκτατικών βλέψεων της Άγκυρας κάτω από την τουρκική δαμόκλειο σπάθη, δεν θίγονται καθόλου. Η Άγκυρα δηλώνει ότι δεν πρόκειται να  εγκαταλείψει με κανένα τρόπο τα εγγυητικά επεμβατικά της δικαιώματα στην Κύπρο. Υπάρχει διεθνώς κανένα κυρίαρχο κράτος που να βρίσκεται αντιμέτωπο με παρόμοια κατάσταση; Υπάρχει επίσης το θέμα των εποίκων, υπάρχει το περιουσιακό, υπάρχει το εδαφικό, τα οποία είναι ζωτικά για τους Ελληνοκύπριους. Τίποτε δεν αναφέρεται ούτε γι’αυτά στο κοινό ανακοινωθέν. Τελικά το κοινό αυτό ανακοινωθέν φτιάχτηκε για την τουρκική πλευρά.

Είναι φανερό ότι ο Νίκος Αναστασιάδης ξεκινά από εκεί  που τον σταμάτησε ο  κυπριακός λαός το 2004 και θέλει, επαναφέροντας κάτι χειρότερο και από το σχέδιο Ανάν, να πάρει, μαζί με τους ομοϊδεάτες του την ρεβάνς της τότε αποτυχίας του. Ο κυπριακός λαός όμως έχει δικαίωμα στην κανονικότητα, έχει δικαίωμα στη δημοκρατία. Δεν είναι ούτε ένας λαός πειραματόζωο στα χέρια της νεοφιλελεύθερης νέας τάξης, ούτε ένας λαός με ειδκές ανάγκες. Στη βάση των δημοκρατικών αρχών που διέπουν τις σύγχρονες δημοκρατίες όλοι οι πολίτες μπορούν, σε όλες τις χώρες του κόσμου, να  αντιπροσωπεύσουν την χώρα τους ανεξάρτητα της εθνικής τους καταγωγής, του χρώματος, της θρησκείας ή της γλώσσας τους. Αυτή την κανονικότητα διεκδικεί και ο λαός της Κύπρου. Και στο πλαίσιο αυτής της κανονικότητας δεν έχει σημασία αν ο αυριανός πρόεδρος, ο αυριανός βουλευτής, ο αυριανός δικαστής θα είναι Έλληνας, Τούρκος, Αρμένιος, Μαρωνίτης ή όποιας άλλης καταγωγής. Θα είναι εκεί ως πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ο Αφροαμερικανός Ομπάμα είναι πρόεδρος των ΗΠΑ ως αμερικανός πολίτης, ή όπως, για να αναφερθώ και σε ένα ιστορικό παράδειγμα, ο Πιέρ Μαντές Φρανς, εβραϊκής καταγωγης, ήταν πρωθυπουργός της Γαλλίας το 1954, ως γάλλος πολίτης. Και βεβαίως τίποτε δεν εμποδίζει και την κατοχύρωση των όποιων συλλογικών εθνικών ή άλλων δικαιωμάτων.

Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

* .E-mail   stephanos.constantinides@gmail.com