Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία
Μιχάλης Κατσαρός
Στέφανος Κωνσταντινίδης*
Νιώθει κανείς θλίψη για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και αγανάκτηση όταν σκέφτεται πως πολλά από όσα θλιβερά συμβαίνουν και στις δύο χώρες θα είχαν αποφευχθεί αν οι πολιτικοί και οι διάφορες ελίτ έκαναν το καθήκον τους τηνώρα που έπρεπε. Διότι η χρεοκοπία και
στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι πρώτα πολιτική, πνευματική και ηθική. Ηθική με την έννοια ότι κανένα αξιακό σύστημα δεν έμεινε όρθιο και στις δύο χώρες.
Στην Κύπρο ειδικά, με μια μικρή οικονομία, η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη, προπάντων που τα δύο προηγούμενα χρόνια χτυπούσαν προειδοποιητικά οι καμπάνες από την Ελλάδα. Αλλά η κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ ήλπιζαν να καταφρουν να τη βγάλουν μέχρι τις προεδρικές εκλογές για να πετάξουν το μπαλάκι στη νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Δυστυχώς γι’ αυτούς η βόμβα έσκασε στα χέρια τους. Νιώθει όμως κανείς θλίψη για τη συμπεριφορά μιας Αριστεράς που αφήνει αυτού του είδους τις παρακαταθήκες. Από την άλλη οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που πρότεινε κατά καιρούς η Δεξιά, οι τραπεζίτες και οι ελίτ δεν απέβλεπαν στην αντιμετώπιση της κρίσης αλλά στην εξουθένωση της κυβέρνησης, προετοιμάζοντας το έδαφος για το εναλλακτικό σενάριο εξουσίας. Με άλλα λόγια των οικιών ημών εμπιπραμένων ο καθένας τραγουδούσε τον δικό του σκοπό. Στο τέλος ο πρόεδρος Χριστόφιας από «αντιστασιακός» παραδόθηκε στους τραπεζίτες, στον Σιαρλή και τον Δημητριάδη που εξ ονόματος των μεταπρατών αστών διαπραγματεύτηκαν το κυπριακό Μνημόνιο. Άλλωστε, και ενώ περισσεύου- νοι φιλιππικοί κατά των τραπεζών, η οικονομία παραδόθηκε όλη την πενταετία, με νεοφιλελεύθερα πρόσημα, σε τραπεζίτες υπουργούς Οικονομικών.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Παπανδρέου με τους γνωστούς «κηπουρούς» του, αποδέκτηκε το πρώτο Μνημόνιο όπως υπαγορεύτηκε από την Τρόικα, νομίζοντας ότι θα έπαιρναν τα λεφτά και θα έκαναν του κεφαλιού τους όπως ήταν συνηθισμένοι. Πολλά από τα σημερινά δεινά της χώρας οφείλονται στο γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις και ειδικά αυτή του Παπανδρέου, υπέγραφαν ότι τους παρου- σίαζαν χωρίς να τα μετατρέπουν σε πολιτική πράξη, ειδικά όσον αφορά στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές για την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κράτους δικαίου. Διέπρεψαν μόνο στις εξουθενωτικές φορολογίες που οδήγησαν τη χώρα στην ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια και την αθλιότητα. Θα αντλήσουν οι κυπριακές ελίτ το μάθημα της ελλαδικής αποτυχίας; Η ώς τώρα συμπεριφορά τους δεν αφήνει πολλή αισιοδοξία.
Το μεγάλο πρόβλημα και για την Κύπρο και την Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει όραμα και δεν προτεί- νεται ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Πρόκειται μόνο για συρραφή σκόρπιων και ευκαιριακών προτάσεων που τις περισσότερες φορές απαντούν σε μικροκομματικούς υπολογισμούς, στα συμφέροντα των ισχυρών και στη διαιώνιση του πελατειακού κράτους. Και βεβαίως υπάρχει πάντα και η ευθύνη των πολιτών.
Ο διορατικός Έλληνας φιλόσοφος, Παναγιώτης Κονδύλης, που έφυγε τόσο νωρίς από τη ζωή, έγραφε ήδη το 1997 για τα πολλαπλά και σοβαρά προβλήματα που ταλάνιζαν την Ελλάδα:
Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους […]. Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο
της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική βάση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, όποτε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαμε τα ευκολοαπόκτητα πτυχία, τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας… και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σε ό,τι παράγεται και σε ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου.
Οι παρατηρήσεις του αυτές είναι και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρες και για την Κύπρο και για την Ελλάδα. Καθώς όπως το τραγουδά η γλυκύτατη Αγγελική Ιονάτου:
Οι ταχυδακτυλουργοί δεν μας διασκεδάζουν, μας κυβερνούν...
*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
E-mail stephanos.constantinides@gmail.com
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 16/12/2012
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία
Μιχάλης Κατσαρός
Στέφανος Κωνσταντινίδης*
Νιώθει κανείς θλίψη για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και αγανάκτηση όταν σκέφτεται πως πολλά από όσα θλιβερά συμβαίνουν και στις δύο χώρες θα είχαν αποφευχθεί αν οι πολιτικοί και οι διάφορες ελίτ έκαναν το καθήκον τους τηνώρα που έπρεπε. Διότι η χρεοκοπία και
στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι πρώτα πολιτική, πνευματική και ηθική. Ηθική με την έννοια ότι κανένα αξιακό σύστημα δεν έμεινε όρθιο και στις δύο χώρες.
Στην Κύπρο ειδικά, με μια μικρή οικονομία, η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη, προπάντων που τα δύο προηγούμενα χρόνια χτυπούσαν προειδοποιητικά οι καμπάνες από την Ελλάδα. Αλλά η κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ ήλπιζαν να καταφρουν να τη βγάλουν μέχρι τις προεδρικές εκλογές για να πετάξουν το μπαλάκι στη νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Δυστυχώς γι’ αυτούς η βόμβα έσκασε στα χέρια τους. Νιώθει όμως κανείς θλίψη για τη συμπεριφορά μιας Αριστεράς που αφήνει αυτού του είδους τις παρακαταθήκες. Από την άλλη οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που πρότεινε κατά καιρούς η Δεξιά, οι τραπεζίτες και οι ελίτ δεν απέβλεπαν στην αντιμετώπιση της κρίσης αλλά στην εξουθένωση της κυβέρνησης, προετοιμάζοντας το έδαφος για το εναλλακτικό σενάριο εξουσίας. Με άλλα λόγια των οικιών ημών εμπιπραμένων ο καθένας τραγουδούσε τον δικό του σκοπό. Στο τέλος ο πρόεδρος Χριστόφιας από «αντιστασιακός» παραδόθηκε στους τραπεζίτες, στον Σιαρλή και τον Δημητριάδη που εξ ονόματος των μεταπρατών αστών διαπραγματεύτηκαν το κυπριακό Μνημόνιο. Άλλωστε, και ενώ περισσεύου- νοι φιλιππικοί κατά των τραπεζών, η οικονομία παραδόθηκε όλη την πενταετία, με νεοφιλελεύθερα πρόσημα, σε τραπεζίτες υπουργούς Οικονομικών.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Παπανδρέου με τους γνωστούς «κηπουρούς» του, αποδέκτηκε το πρώτο Μνημόνιο όπως υπαγορεύτηκε από την Τρόικα, νομίζοντας ότι θα έπαιρναν τα λεφτά και θα έκαναν του κεφαλιού τους όπως ήταν συνηθισμένοι. Πολλά από τα σημερινά δεινά της χώρας οφείλονται στο γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις και ειδικά αυτή του Παπανδρέου, υπέγραφαν ότι τους παρου- σίαζαν χωρίς να τα μετατρέπουν σε πολιτική πράξη, ειδικά όσον αφορά στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές για την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κράτους δικαίου. Διέπρεψαν μόνο στις εξουθενωτικές φορολογίες που οδήγησαν τη χώρα στην ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια και την αθλιότητα. Θα αντλήσουν οι κυπριακές ελίτ το μάθημα της ελλαδικής αποτυχίας; Η ώς τώρα συμπεριφορά τους δεν αφήνει πολλή αισιοδοξία.
Το μεγάλο πρόβλημα και για την Κύπρο και την Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει όραμα και δεν προτεί- νεται ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Πρόκειται μόνο για συρραφή σκόρπιων και ευκαιριακών προτάσεων που τις περισσότερες φορές απαντούν σε μικροκομματικούς υπολογισμούς, στα συμφέροντα των ισχυρών και στη διαιώνιση του πελατειακού κράτους. Και βεβαίως υπάρχει πάντα και η ευθύνη των πολιτών.
Ο διορατικός Έλληνας φιλόσοφος, Παναγιώτης Κονδύλης, που έφυγε τόσο νωρίς από τη ζωή, έγραφε ήδη το 1997 για τα πολλαπλά και σοβαρά προβλήματα που ταλάνιζαν την Ελλάδα:
Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους […]. Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο
της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική βάση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, όποτε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαμε τα ευκολοαπόκτητα πτυχία, τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας… και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σε ό,τι παράγεται και σε ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου.
Οι παρατηρήσεις του αυτές είναι και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρες και για την Κύπρο και για την Ελλάδα. Καθώς όπως το τραγουδά η γλυκύτατη Αγγελική Ιονάτου:
Οι ταχυδακτυλουργοί δεν μας διασκεδάζουν, μας κυβερνούν...
*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
E-mail stephanos.constantinides@gmail.com
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 16/12/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire